Stwórzmy komunikację autobusową w Zagłębiu Miedziowym!
W ramach realizowanego przez Towarzystwo Benderowskie projektu „Klimat na Dolny Śląsk” zwróciliśmy z wnioskiem do starostw powiatowych (lubińskiego, polkowickiego i głogowskiego) oraz Urzędu Marszałkowskiego Województwa Dolnośląskiego o utworzenie spójnego systemu przewozów autobusowych na terenie powiatów lubińskiego, polkowickiego i głogowskiego.
Wniosek wysłany został w interesie 253 tys. mieszkańców trzech powiatów, którzy są także mieszkańcami województwa dolnośląskiego. Jego autorem jest Miłosz Cichuta.
Zagłębie Miedziowe – wykorzystać autobus
Obszar Legnicko-Głogowskiego Zagłębia Miedziowego to jeden z kluczowych regionów nie tylko województwa, ale i kraju. Ze względu na jego wielkość, do poprawnego funkcjonowania istotna jest właściwa komunikacja pomiędzy ośrodkami miejskimi i wiejskimi w jego regionie. Konieczne jest przemieszczanie się dużych grup ludzi – między zakładami pracy, szkołami, budynkami użyteczności publicznej. Województwo dolnośląskie jest jednym z polskich pionierów budowy oferty przewozowej, jednak niezbędne jest zintensyfikowanie działań.
Dobrze wpływ korzystnego działania transportu zbiorowego widać na przykładzie wznowionych w 2019 roku połączeń kolejowych do miejscowości Lubin, które pomogło wpiąć to miasto do sieci transportowej województwa, zapewniając dogodny dojazd pomiędzy trzema ważnymi ośrodkami regionalnymi – Legnicą, Lubinem i Głogowem. Obecnie dojazd między Legnicą a Głogowem przez Lubin zajmuje nawet 45 minut, co znacznie ułatwia podróżowanie po regionie.
Niestety Polkowice pozostają na tę chwilę pozbawione dostępu do kolei, zaś plany wznowienia tam ruchu pasażerskiego zrealizowane zostaną nie wcześniej niż w przeciągu kilku najbliższych lat. Stąd tez niezbędne jest szybkie działanie z wykorzystaniem do tego celu transportu autobusowego.
Czytaj też: Wizyta w Szklarskiej Porębie. Czy może mieć lepszy transport i przestrzeń?
Transport w Zagłębiu Miedziowym. Gdzie jechać?
Obecnie między Lubinem i Polkowicami istnieje 8 par połączeń autobusowych, zapewnianych w większości przez przewoźników prywatnych, zaś dzieli je około 20 kilometrów. Pokonanie tego dystansu samochodem zajmuje około 18 minut, autobusem – 25. Pomiędzy Polkowicami a Głogowem to 22 km odległości i zaledwie 6 par autobusów, które przemierzają ten dystans w około 30 minut, w porównaniu do 26 minut samochodem. Tak wygląda sytuacja w przypadku największych miast w regionie. W przypadku mniejszych miejscowości sytuacja jest znacznie gorsza. Pomiędzy Polkowicami i Przemkowem przejazd samochodem, na dystansie 24 kilometrów zajmuje samochodem 25 minut, zaś nie istnieje bezpośrednie połączenie autobusowe, w wyniku czego podróż transportem zbiorowym zajmuje nawet 1 godz. 40 minut.
| Relacja | Przybliżony dystans | Liczba bezpośrednich kursów | Czas przejazdu autobusem (także niebezpośrednio) | Czas przejazdu samochodem |
| Lubin – Polkowice | 20 km | 8 | 25 minut | 18 minut |
| Głogów – Polkowice | 22 km | 6 | 30 minut | 26 minut |
| Polkowice – Przemków | 24 km | 3 | 80 minut | 25 minut |
| Głogów – Przemków | 32 km | 5 | 40 minut | 32 minuty |
| Polkowice –Rudna | 20 km | 0 | 90 minut | 22 minuty |
Powyższe relacje są wybranymi, wskazanymi relacjami między dużymi miejscowościami w regionie. Jednak na obszarze Państwa powiatów znajduje się wiele mniejszych miejscowości, zamieszkałych przez tysiące mieszkańców, do których transport publiczny nie dociera wcale, a jedyną możliwością przemieszczania się jest skorzystanie z samochodu.
Zasadnym byłoby uruchomienie przejazdów w relacjach:
- Przemków – Polkowice – Lubin, 42 km
- Głogów – Polkowice – Lubin, 37 km
- Przemków – Chocianów – Lubin, 42 km
- Chocianów – Polkowice – Rudna, 40 km
- Lubin – Lisowice – Prochowice, 20 km;
Wydłużenie przewozów
- Lubin – Chobienia do relacji Lubin – Chobienia – Radoszyce – Lubów
oraz zwiększenie przewozów w relacjach:
- Przemków – Głogów, 31 km
- Lubin – Ścinawa, 16 km
Pozwoliłoby to na utworzenie spójniejszej siatki połączeń pomiędzy wymienionymi miastami, a także pozwali silniej związać je strukturalnie i społecznie oraz umocnienie pozycji regionu.
Koszt zakupu autobusu niskopodłogowego z klimatyzacją, dalekobieżnego bądź dostosowanego do przewozów aglomeracyjnych to koszt około 1 miliona złotych. Mniejsze autobusy klasy MINI, przy zakupie jednej sztuki, na mniej preferencyjnych warunkach niż w przypadku zakupu większej liczby pojazdów to 500 tysięcy złotych. 1 wozokilometr to koszt około 6-10 złotych w zależności od przewoźnika. Długość wskazanych we wniosku tras to około 236 kilometrów. Przy założeniu 14 par połączeń autobusowych na każdej linii oraz przy założeniu 10 złotych za wozokilometr koszt dzienny uruchomienia połączeń wynosiłby:
W założeniu rocznym zaś, przy uruchamianiu tej samej liczby połączeń każdego dnia – soboty, niedziele, także w wakacje, święta wolne od pracy:
Dla porównania remont 1 kilometra drogi wojewódzkiej kosztuje około 1 miliona złotych, zatem koszt uruchamiania połączeń wyniósłby rocznie tyle, co remont zaledwie 24 kilometrów dróg.
Połączenia takie byłyby dobrą okazją do promocji transportu zbiorowego dla społeczeństwa przed uruchomieniem Kolei Aglomeracyjnej Zagłębia Miedziowego. Dzięki przyzwyczajeniu mieszkańców do korzystania z transportu zbiorowego w postaci autobusów, po realizacji planów uruchomienia połączeń kolejowych te spotkałyby się z dużym już na początku jej funkcjonowania.
Dlaczego transport publiczny?
Transport pełni istotną rolę w funkcjonowaniu każdego państwa, co doskonale było widać w przeszłości, gdy miasta lokowano w miastach położonych na przecięciach najważniejszych szlaków komunikacyjnych. Transport doprowadzał do ekspansji człowieka w coraz odleglejsze tereny – szczególnie zjawisko to zintensyfikowało się w XIX wieku, gdy George Stephenson zapoczątkował rozwój kolei w XIX wieku oraz pojawił się transport drogowy. Rozwój transportu publicznego w XIX i XX wieku pozwolił na podróżowanie niemal każdemu.
Nastąpiła także ekspansja przemysłu samochodowego, jednak to transport publiczny miał kluczowe znaczenie dla gospodarki. W Polsce niestety sytuacja zmieniła się diametralnie w latach 90. XX i pierwszej dekady XXI wieku, kiedy to zaczęto po zmianie systemu polityczno-gospodarczego traktować transport publiczny jako niepotrzebny wydatek, uważając, że każdy może pozwolić sobie na zakup samochodu. Rozpoczęto masową likwidację połączeń autobusowych i kolejowych w Polsce, generując zjawisko wykluczenia transportowego. Polega ono na całkowitym lub częściowym pozbawieniu możliwości korzystania z transportu zbiorowego i dotyczy 14 milinów Polaków wg danych Centrum Analiz Klubu Jagiellońskiego. W praktyce oznacza ono konieczność posiadania samochodu na obszarach słabo zurbanizowanych, jednak w przypadku osób starszych, dzieci lub mniej zamożnych może być to niemożliwe. Niestety dotyczy on także obszarów Państwa powiatów.
Poza problemem wykluczenia komunikacyjnego, również infrastruktura drogowa ma swoja ograniczoną przepustowość, zaś jej konserwowanie przez wzrastającą liczbę pojazdów jest coraz bardziej kosztowne. Niezwykle istotne są również koszty środowiskowe związane ze wzrostem ruchu samochodowego, który negatywnie odbija się zarówno na obszarach naturalnych, jak i na zdrowiu mieszkańców. W dobie problemów ekonomicznych, związanych z rosnącą inflacją, wzrostem kosztów paliwa, wojną w Ukrainie oraz innych zmiennych, konieczne w Polsce jest zapewnienie dostępu do prawidłowo funkcjonującego zbiorowego transportu publicznego. Dostęp do transportu zbiorowego zapewniłby im możliwość aktywizacji, zmniejszenie wydatków domowych oraz zapewnienie komfortu psychicznego.
Czytaj też: Wybieram kolej. Wykorzystujmy zabytkowe perony dworcowe!
Czym są wnioski?
Każdy obywatel (ale również i obcokrajowiec) oraz organizacja czy spółka może – zgodnie z art. 63 Konstytucji oraz art. 241 kodeksu postępowania administracyjnego, zwrócić się z wnioskiem do organów władzy publicznej.
Przedmiotem wniosku mogą być „w szczególności sprawy ulepszenia organizacji, wzmocnienia praworządności, usprawnienia pracy i zapobiegania nadużyciom, ochrony własności, lepszego zaspokajania potrzeb ludności”.
Wnioski można składać również w formie mailowej. Organ władzy publicznej ma obowiązek rozpatrzenia wniosku i odpowiedzi w ciągu 30 dni.
Informacja opublikowana w ramach realizacji projektu „Klimat na Dolny Śląsk” Towarzystwa Benderowskiego w partnerstwie z Towarzystwem Upiększania Miasta Wrocławia, finansowanego przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię z Funduszy EOG w ramach Programu Aktywni Obywatele – Fundusz Regionalny. Treść dostępna na licencji CC-BY-NC-SA 4.0.
